vita remedium non potest invenire. XXXVII. De regno Dei, quod preter pius nullus poterit possidere. XXXVIII. De
duplici tartitate superna dumtaxat et humili. XXXVIIII. De spiritali doctrina, quam sanctorum pro escades erint.
XL. De sollicitudine alterna cleri dumtaxat et plebis. XLI. De adsumptione spiritus sancti, quod sine eterna
vita non potest invenire. XLII. De verbo solacii, quem cum Timotheum commendat.
Incipit argumentum. Inprimis dicendus est, cur apostolus Paulus in haec epistolae non serva-
verit morem suum, ut vel vocabulum nominis sui vel ordinis scriberet dignitatem. Haec causa
est, quod ad eos scribens, qui ex circumcisione crediderunt, quasi gentium apostolus et non Ebre-
orum, sciens quoque eorum superbiam suamque humilitatem ipse demonstrans
meritum officium sui noluit anteferre. Nam simili modo etiam Iohannis apostolus
propter humilitatem in epistula sua nomem suum eadem ratione non praetullit.
Hanc epistulam fertur apostolus ad Ebreos conscriptam Hebreica lingua misisse,
cuius sensum et ordinem retenens Lucas evangelista post excessum beati apostoli
Pauli Greco sermone conpossunt (!). Incipit textus huius ad Ebreos
epistule.

MUL

dis olim Deus loquens patri-
bus nostris in prophetis; novis-
simae, diebus istis locutus est no-
bis in Filio, quem constituit heredem universorum, per quem fecit et saecula; qui cum
sit splendor gloriae, et figura substantiae eius, portansque omnia verbo virtutis su-
ae, purgationem peccatorum faciens, sedit ad dexteram Maiestatis in excelsis; tanto meli-